မွတ္သားဖြယ္ရာစကားမ်ား

ပထမဦးစြာ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးက သူ႕ရဲ႕ ေယာကၡမႀကီး မိဂါရသူေဌးႀကီးကိုေျပာေသာစကားျဖစ္ပါတယ္။ မိဂါရသူေဌးႀကီးက အိမ္ေရွ႕မွာ ထမင္းစားေနတယ္ သူ႕ရဲ႕ေခၽြးမ ၀ိသာခါ က ယပ္ေတာင္ေလးနဲ႕ ယပ္ခပ္ေပးေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ဆြမ္းခံ ၾကြလာတယ္ တိတၳိျဖစ္တဲ့ မိဂါရသူေဌးႀကီးဟာ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ မလွဴဘူးလည္းမေျပာဘူး ၀ိသာခါကျမင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို ထြက္ေလွ်ာက္တယ္ ခြင့္လႊက္ပါ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ဖခင္ဟာ အေဟာင္းကိုသာစားေသာ အေဟာင္းစားမ်ားျဖစ္ပါတယ္ဘုရားလို႕ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ အဲဒါကို သူေဌးႀကီးက ၾကားသြားၿပီး ယုက္မာလိုက္တဲ့ေခၽြးမ နင္ကမ်ားငါ့ကို အေဟာင္းစားတဲ့ ငါလိုသူေဌးတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားလိုက္တာပဲ။ အခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ေပၚကဆင္းဆိုၿပီး ဆင္းခိုင္းလိုက္တယ္။ ၀ိသာခါကလည္း မဆင္းႏိုင္ဘူး သူမမွားဘူးဆိုၿပီး ေတာ့ေျပာတယ္။ ဘယ္သူမွားတယ္ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ဖို႕အတြက္ သူရဲ႕အေဖ ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ပညာရွိသူၾကြယ္ ရွစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီးဆံုးျဖတ္ခိုင္းတယ္။ ပညာရွိသူၾကြယ္ရွစ္ေယာက္လာမွ ၀ိသာခါက ကၽြန္မေျပာတဲ့ အေဟာင္းစားဆိုတာ ကၽြန္မရဲ႕ေယာကၡမဟာ သူေဌးသူၾကြယ္ျဖစ္ေနပါလွ်က္ ဘုရားရဟန္းတို႕ကို ဆြမ္းတစ္လုတ္ေတာင္မွ မၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါဘူး။ သူဟာ ဘ၀ေဟာင္းက ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကိုပဲ ခံစားၿပီး ယခုဘ၀မွာ ဘာေကာင္းမႈမွ မလုပ္သူမို႕ အေဟာင္းစားလို႕ တင္စားေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိသာခါရဲ႕ စကားဟာ မွန္ကနု္ေနတာေၾကာင့္ သူၾကြယ္ပညာရွိရွစ္ေယာက္လံုးက ၀ိသာခါကို တညီတညြတ္ထဲ ေထာက္ခံၿပီး အိမ္ေပၚကေနမဆင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူေဌးႀကီးလည္း သူရဲ႕အမွားကိုသိသြားတယ္။ ၀ိသာခါကို အိမ္ကေန မဆင္းခိုင္းေတာ့ဘူး။ ၀ိသာခါကလည္း ဒီအိမ္ေပၚမွာ ဆက္ေနေစခ်င္ရင္ ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ အဆံုးအမမ်ား ႏွင့္ ေနရမွ ဆက္ေနမယ္လို႕ သူေဌးႀကီးကိုေတာင္းဆိုတယ္။ သူေဌးႀကီးကလည္း ခြင့့္ျပဳလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းမ်ားဆက္ကပ္ရန္ ပင့္ဖိတ္လိုက္တယ္။ ၀ိသာခါ ဟာသူရဲ႕ ဖခင္ကိုတရားေတာ္နာရန္ ေခၚလိုက္တယ္။ သူေဌးႀကီးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ကို မၾကည့္ရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ကေနပဲ တရားနာေနတယ္။ ဘုရားရွင္က ဆြမ္းစားၿပီး တရားေဟာၾကားေနခ်ိန္မွာ ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ကေန သစၥာေလးပါးတရားေတာ္မ်ားကို နာၾကားရင္း တရားအဆံုးမွာေသာတာပန္တည္သြားပါတယ္။
ဒုတိယကေတာ့ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္မွ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ ရဲ႕စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ ဟာ မင္းႏွင့္မိဘုရား ၾကည္ညဳိတာေၾကာင့္ ရြာေက်ာင္းမွ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္သို႕ ပင့္ေဆာင္ခံခ့ဲရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ ( ၅၅ ) ႏွစ္မွာပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာက်မ္းေပါင္း ( ၆၅ ) က်မ္းကိုလည္းျပဳစုေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပရိယတၱိသမိုင္းမွာ စာအတက္ဆံုးပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ပညာရွင္အသီးသီးက တညီတညြက္ထဲ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါ။ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ထဲမွာ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတာင္ပါပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲတဲ့ အုတ္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးတာေၾကာင့္ မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္လို႕လည္းနာမည္တြင္ပါတယ္။ မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းဟာ တံတားဦးအင္း၀မွာ ယေန႕ထိတိုင္ ရွိေနပါတယ္။ အုတ္ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ တိုင္ႀကီးမ်ားဟာျဖင့္ လူႀကီးတစ္ဖတ္စာေတာင္မကပါဘူး။ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ေတာ့ ရဟန္ပရိသတ္နဲ႕ လူပရိသတ္အမ်ားအျပားလာေရာက္ၾကပါတယ္။ ေရစက္ခ်ပြဲတြင္ ဘုရင္နဲ႕မိဘုရားက ၾသ၀ါဒေပးဖို႕ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ဘယ္လိုၾသ၀ါဒေပးလည္းဆိုေတာ့ “ မင္းနဲ႔တူေအာင္က်င့္က ငါတို႔ ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးရန္မလို၊ မင္းနဲ႔တူေအာင္ မက်င့္ပါက ငါတို႔ႏွင့္ မဆိုင္ အ၀ီစိႏွင့္သာဆိုင္သည္ ” တဲ့ ဘယ္ေလာက္တိုၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိေရာက္လိုက္သလဲ။ တစ္ေန႕ နန္းမေတာ္မယ္ႏုဟာ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္သင့္လို႕ လည္ပင္းကို သဲအိတ္ဆြဲ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲမွာဆင္းၿပီး ေသေစလို႕အမိန္႕ေတာ္ခ်မွတ္ခံရပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုကို ဧရာ၀တီျမစ္ထဲဆင္းဖို႕အသြားမွာ မင္းခ်င္းမ်ားကုိ ေတာင္းပန္ၿပီး ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ကို ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့လိုေၾကာင္းေျပာျပတယ္။ မင္းခ်င္းေတြကလည္း သြားခြင့္ျပဳလို္က္တယ္။ သူလွဴခဲ့တဲ့ အုတ္ေက်ာင္းေလးမွာ ဆရာေတာ္က သီတင္းသံုးၿပီး က်မ္းစာမ်ားကို ျပဳစုေနတာကို သူအရမ္း၀မ္းသာပါတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က စာဖတ္ေနပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက ငိုၿပီးေတာ့ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ေသရပါေတာ့မယ္ဘုရားတဲ့ တပည့္ေတာ္ကို မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဘုရား ဆိုၿပီး ငိုၿပီးေတာ့ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္ ။ ဆရာေတာ္က ဖတ္ေနတဲ့စာအုပ္ကိုခဏ ပိတ္ထားၿပီး နန္းမေတာ္မယ္ႏုကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ မိႏု ၀ဋ္းေၾကြးရွိရင္ ဆပ္ရမွာပဲတဲ့” လို႕မိန္႕ၿပီးဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္ေနတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုလည္း မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ၿပီး မင္းခ်င္းေတြဘက္လွည့္ၿပီးေျပာတယ္။ ငါေသေပ်ာ္ၿပီတဲ့ စေတြ႕ကတည္းက ငါ့ကိုစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာတဲ့ ငါ့ဆရာေတာ္က အခု ငါ့နာမည္ကုိေခၚၿပီး တရားတစ္ပုဒ္ခ်ီးျမင့္တယ္တဲ့ ဒီတစ္ခါေသၿပီးရင္ မိႏု ၀ဋ္ေၾကြး တစ္ခုေက်ၿပီေပါ့ ဆိုၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ ဆင္းသြားပါတယ္။
တတိယကေတာ့ အီတာလ်ံဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးေလာကနာထ ရဲ႕ စကားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ အီတလီႏိုင္ငံမွာေနၿပီး ဓာတုေဗဒဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ခရစ္စမက္ေန႕မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖတ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဓမၼပဒ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး လုပ္ငန္းေတြ မိသားစုေတြကို ထားခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၀ိပသာနာတရား အားထုက္ေနပါတယ္။ ၀ိပသာနာတရားမ်ားအားထုက္ရင္း အိႏိၵယ ၊ ထိုင္း ၊ ပါကစၥတန္ ၊ အာဖကန္နစၥတန္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တျခားႏိုင္ငံမ်ားကုိ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေလာကနာထဟာ ၀ိပသာနာလုပ္ငန္းမ်ားကို အားထုက္ၿပီး မိဘႏွစ္ပါးကို တရားႏွင့္ေက်းဇူးဆပ္ဖို႕ အီတလီႏိုင္ငံသုိ႕ျပန္ၾကြသြားေသာ္လည္း မိဘႏွစ္ပါးစလံုးဟာကြယ္လြန္ ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ အီတလီႏိုင္ငံမွာလည္း ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို ေဟာၾကားျပသခဲ့ရာ ဗုဒဘာသာသို႕ ကူးေျပာင္းသူ အင္မတန္မွ မ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။ တရားေတာ္မ်ားကို ေဟာၾကားျပသေနရင္း ၀မ္းဗိုက္ေရာဂါတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အီတလီမွာရွိတဲ့ဦးေလးအိမ္မွာ တည္းခိုရင္း ေဆးကုသေနရပါတယ္။ ေရာဂါေပ်ာက္သြားေသာအခါ ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထသည္ ဗုဒၶဘာသာအေပၚမွာ မည္မွ်ေလာက္တန္ဖုိးထားေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကည့္သကဲ့သို႕ျဖစ္ေသာျပသာနာတစ္ခု ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ဦးေလးသည္ ဆရာေတာ္အား ဘာသာကူးေျပာင္းရန္ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ဆြဲေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အႏုနည္းျဖင့္ မရေသာအခါ အက်ပ္ကိုင္ၿပီး အၾကမ္းနည္းမ်ားသံုးပါေတာ့သည္။ ျမန္မာျပည္သုိ႕မျပန္ရ ၊ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို ေဟာၾကားျခင္းမျပဳရ ၊ မည္သည့္ေနရာမွ မသြားရဟူေသာပညတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ၿခံ၀န္းထဲမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ထား၏။ ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထသည္ ဗုဒၶဘာသာကို သာမန္ကာလွ်ံကာတန္ဖုိးထားျခင္းမဟုတ္၊ အသက္ထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားျခင္းေၾကာင္း သူလုပ္ရပ္က ထင္ရွားစြာ ျပသေနပါသည္။ ျမန္မာျပည္မွာေနၿပီး သာသနာျပဳခြင့္မရလွ်င္ အသက္သာ အေသခံမည္ဆိုၿပီး အစာေရစာအငတ္ခံၿပီး ဆႏၵျပၿပီး တရားထိုင္ေနေတာ့ပါသည္။ သူ႕ဦးေလးကလည္း ဒီေကာင္မေနႏိုင္ပါဘူး အလြန္ရွိလွ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေပါ့ဆိုၿပီး ပစ္ထားလိုက္တယ္။ ေလးရက္ေယာက္ေသာေန႕တြင္ ဆရာေတာ္၏ ဦးေလးသည္စိုးရိမ္လာပါသည္ ဆရာေတာ္၏ ေသြးေပါင္မ်ားလည္း အလြန္က်ဆင္းေနသည္။ ငါးေယာက္ေျမာက္ေသာေန႕တြင္ အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ အသက္အႏၱရာယ္ပင္ ရွိလာေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးလူေသမႈျဖစ္ၿပီး အမႈပတ္မွာေၾကာက္သျဖင့္ သူ႕ဦးေလးက လက္ေျမာက္အရႈံးေပးၿပီး ျမန္မာျပည္သို႕ျပန္ခြင့္ျ႔ပဳလိုက္သည္။ သို့ေသာ္ ဆရာေတာ္အား ခရီးစရိတ္ တစ္ျပားမွ မလွဴလုိက္ပါ။ ဗုဒၶသားေတာ္ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထသည္ အီတလီမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ေျခလ်င္ခရီးျဖင့္ၾကြေလေတာ့သည္။ ေရာက္ေလရာၿမိဳ႕ နားေလရာ စခန္းမ်ားမွာ သာသနာျပဳရင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါသည္။ လမ္းခရီးမွာ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည့္ အႏၱရာယ္မ်ားကိုလည္း ေမတၱာ တရားျဖင့္သာ အႏိုင္ယူခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္သည္ သူ၏ ဆႏၵအတိုင္း ၀ိပသာနာတရားမ်ားအားထုက္ရင္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဟာ ရန္ကုန္မွ ဘာသာေရး အရာရွိ ဦးဟန္ေဌး အား ေျပာျပခဲ့ေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလံုးသိေစခ်င္ပါသည္။ “ ျမန္မာျပည္က ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ဘုရင့္သားကေန ဘုရင္ျဖစ္လာတာတဲ႕တူတယ္။ ႏိုင္ငံျခားဘာသာျခားကေန ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာသူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲသားကေန ဘုရင္ျဖစ္လာတာနဲ႕တူတယ္။ ဘုရင့္သားေတာ္ဘ၀ကေန ဘုရင္ျဖစ္လာရတဲ့အခါ လြယ္ကူလြန္း အားႀကီးေတာ့ ဘုရင္အျဖစ္ကို တန္းဖိုးသိပ္မထားသလို ျမန္မာျပည္သားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကို လြယ္လြယ္ကူကူရၾကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ကို တန္ဖိုးမထားၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း၀မ္းေရးေလး တစ္ခုေလာက္နဲ႕ဘာသာေျပာင္းသြားၾကတာေပါ့။ ဆင္းရဲသားဘ၀ကေန က်ားကုတ္က်ားခဲျဖင့္ ဘုရင္ျဖစ္လာေတာ့ ဘုရင္ဘ၀ကို အလြန္တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႕လို ဘာသာျခားဘ၀ကေန အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားၿပီးမွ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာသူေတြက ဗုဒၶဘာသာကုိ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားသလဲဆိုရင္ အသက္ထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားတယ္”။