ေဆြမ်ဳိးဥာတိ၊ ေငြမရွိက
ခင္မင္တရား၊ လြန္နည္းပါးေရြ႕
ေလာကလူ႕ရြာ၊ ေငြမ်က္ႏွာသည္
လူကိုမခင္၊ ေငြကိုခင္၏ ....
လူတို႕သည္ ေဆြမ်ဳိးရင္းပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေငြမရွိလွ်င္ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ခ်င္ၾက၊ မေခၚမေျပာခ်င္ၾက၊ ေရႊရွိမွမ်ဳိးေတာ္ခ်င္ၾကသည္။ ေငြရွိမွလူရာ၀င္ၾကသည္။ ေရႊေငြရွိေသာ အမ်ဳိးအိမ္ ႏွင့္ ေရႊေငြမရွိေသာ အမ်ဳိးအိမ္ ႏွစ္အိမ္ယွဥ္ၾကည့္ပါ .. ေရႊေငြရွိတဲ့အိမ္မွာ အမ်ဳိးေတြ ၀င္ခ်ီထြက္ခ်ီပါ ေကာင္းတာေလးေတြေျပာသြား ေျမွာက္ပင့္ၿပီး ဆန္ ဆီ ဆား ၾကက္သြန္ စတာေတြကို ေတာင္းရမ္းယူေဆာင္လို႕ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။မရွိတဲ့အိမ္ကေတာ့ သြားရင္ကိုယ့္ဆီကပါ ျပန္ပါမွာစိုးလို႕ မသြားၾကဘူး ..ဒါေၾကာင့္ေငြသည္ လူတိုင္းအတြက္ ရင္ေအးေစေသာေဆး အသက္ရွည္ေစေသာေဆး ျဖစ္ပါသည္။ ေငြမရွိလို႕ ဒုကၡေရာက္ၾကတဲ့သူေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးပါ ... လူသားအခ်င္းခ်င္း မိမိရွိတာေလးေတြကို ခြဲေ၀မွ်တ သံုးစြဲၾကပါ။ မိမိကေတာ့ ေကတီဗီ ေန႕တုိင္းသြား ဘီယာဆိုင္ေန႕တုိင္းေရာက္ ေလာင္းကစားေတြလုပ္ ေငြေၾကးေတြ သံုးျဖဳန္းႏိုင္ေနေပမယ့္ ေငြမရွိလို႕ပူေဆြး ေသာက ေရာက္ၿပီး မ်က္ရည္ၾကေနက်တဲ့သူေတြကို ကိုယ္ရဲ႕အေပ်ာ္ေလးေတြ ဖဲ့ေပးလုိက္ရင္ မိမိရမယ့္ အေပ်ာ္ထက္ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ အၿပံဳးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ ဘာနဲ႕မွ လဲလို႕မရပါဘူး ... သနားဖြယ္ ၊ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ၊ အံ့ၾသဖြယ္ ၊ သံေ၀ဂရဖြယ္ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ကို ေျပာျပပါ့မယ္ ...
ေျမျပန္႕သားကိုေက်ာ္ ႏွင့္ ေတာင္ေပၚသူ မရွမ္းမတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕မည္မွ်ပင္ေ၀းေစကာမူ ဖူးစာဆံုဆည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုဖူးစာကံ ဆံုဆည္းခဲ့ၾကေသာ္လည္း အေျခမလွေတာ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႕ႀကံဳရာက်ပန္းအလုပ္နဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္မယ္မယ္ရရမရွိခဲ့။ တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စား ဘ၀ျဖင့္ နဖူးကေခၽြး ေျခမက်ေအာင္ ဘ၀ကို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ စီးပြားေရးအဆင္မေျပသည့္ဒဏ္ကိုအလူးအလဲခံစားေနရၿပီး ၀င္ေငြ ထြက္ေငြမညီမွ်သည့္ၾကားက ထြက္ေငြကိုအားေပးမည့္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္က တိုးပြားလာသည္။ ညားကာစက မေျပလည္ေသာ မိသားစုသည္ သားသမီးမ်ားလာေတာ့ စား၀တ္ေနေရးပိုၿပီးေတာ့ ခက္ခဲလာသည္။ ႏွစ္ကိုယ္တူဆင္းရဲျခင္းဘ၀မွရုန္းကန္ရန္ တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္ ဆိုေသာစကားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ ေျမျပန္႕မွ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊးလာၾကၿပီး ပေလာင္တုိင္းရင္းသား ဦးေအာင္သစ္ + ေဒၚေအးမီတို႕၏ ေနအိမ္တြင္ အိမ္ဌားေနၾကပါသည္။ ဒီၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာေသာ္လည္း အလုပ္ကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မယ္မယ္ရရမရွိပါ။ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မရွိ အိမ္ဌားႏွင့္ ေနရေသာေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရး အျပင္ အိမ္ဌားစရိတ္ကတက္လာေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႕သာ ေန႕ေတြလေတြ ၾကာေညာင္းလာေသာ္လည္း စီးပြားေရးအဆင္ေျပသည္မရွိခဲ့၊ ကံမရွိ ဥာဏ္ရွိတုိင္းမြဲ ဆိုသကဲ့သို ဆင္းရဲတြင္း နက္ၿမဲသာျဖစ္ခဲ့သည္။စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပသည့္ၾကားက ပုထုဇဥ္လူသားတို႕၏ ဓမၼတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ မရွမ္းမမွာ တတိယေျမာက္ကေလးကိုယ္၀န္က ရွိလာသည္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းသည့္ၾကားက ကိုယ္၀န္ရွိလာေတာ့ အလုပ္အကိုင္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။
ကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္တည္း၏ လုပ္အား၀င္ေငြႏွင့္ မစားေလာက္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့မရွမ္းမမွာ ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႕၀မ္းစာေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိိုင္သမွ် အလုပ္လုပ္ရေတာ့သည္။ ကံဆိုးမသြားေလရာ မိုးလုိက္လို႕ရႊာေလသလား မသိပါ။ မရွမ္းမမွာ သေႏၼသားပ်က္က်ပါေတာ့သည္။ ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္း ျဖစ္ေခ်ၿပီ။ယင္းၿမိဳ႕ႀကီးမွာရွိတဲ့ ျပည္သူ႕ေဆးရုံႀကီးသို႕ပို႕လုိက္ရပါသည္။ ေဆးရုံေရာက္ေသာ္လည္း လူနာအတြက္ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါ။ လူနာလာေမးမယ့္သူလည္း မရွိ တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စားျဖစ္လို႕ ကေလးမ်ားကိုလည္း ဘာမွ်မေကၽြးႏိုင္ ကေလးတို႕သဘာ၀ ထမင္းဆာလို႕ပူဆာေနသည္ကိုလည္းဂရုမစိုက္ႏုိင္ပါ။ ေဆးရုံတို႕၏ သဘာ၀ မေပးႏုိင္ မကမ္းႏုိင္လို႕ တံခါးေစာင့္ သန္႕ရွင္းေရးအလုပ္သမားကအစ မည္သူမွ် မၾကည္ျဖဴၾက မ်က္ႏွာငယ္စြာျဖင့္ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ား၏ ေမတၱာေစတနာကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရပါတယ္။ မရွမ္းမတက္ေနတဲ့ ေဆးရုံႀကီးဟာ တုိင္းအဆင့္ေဆးရုံႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ လူမ်ဳိးစံုလွပါတယ္။ နပ္(စ္) မ တစ္ေယာက္က မရွမ္းမအတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခ သံုးေသာင္းက်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတာင္းသည့္အခါ ကိုေက်ာ္မွာ ေငါမရွိေၾကာင္း ေျပာျပရာ နပ္(စ္)မ က ေငြမရွိဘဲ ဘာေၾကာင့္ေဆးရုံလာတက္သလဲဟု ေငါက္ငန္းပါေတာ့သည္။ ေရးထားေတာ့ ျပည္သူ႕ေဆးရုံတဲ့ ေနာက္ဆို နာမည္ေျပာင္းရမယ္ ဆရာ၀န္မ်ား ေဆးရုံလို႕။ကိုေက်ာ္ကေတာ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားကို လြန္စြာမွ အားကိုးအားထားခဲ့ပါသည္။ အခုေတာ့ သူရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ရပါၿပီ။ ကိုေက်ာ္ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။ ေငြသံုးေသာင္းသည္ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ဘာမွသံုးမရေသာ္လည္း မရွိတဲ့သူအဖိုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွာရေပမည္။ ကိုေက်ာ္သည္ နပ္(စ္)မ မ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ ကုတင္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာခံစားေနတဲ့ ဇနီးသည္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ ယေန႕အဖို႕ဘာမွမစားရေသးေသာ ရင္ေသြးငယ္ႏွစ္ဦးရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ျဖစ့္ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနသည္ကို အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ဧည့္သည္လူမ်ဴိးျခားတစ္ေယာက္က နပ္(စ္)မကိုေမးၿပီး အေၾကာင္းစံုသိသြားေတာ့ ကိုေက်ာ္ကိုေခၚၿပီး ေျပာသည္။ ေငြလိုရင္ သူတို႕ဘာသာေရးေက်ာင္းကေငြယူေပးမယ္။ ေနာက္ၿပီးအားလံုးအဆင္ေျပေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးဦးမည္။ ေဆးရုံကဆင္းတဲ့ေန႕ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာထဲ၀င္ရမည္ဟု၀န္ခံကတိေပးခိုင္းသည္။ကိုေက်ာ္သည္ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေစေန ဒုကၡကိုသာၾကည္မိသည္။ လက္ရွိအခဲကို ေက်ာ္လႊားလိုသည္။ သူ၀င္မည့္ဘာသာအေၾကာင္းမသိ ေနာင္သံသရာျဖစ္မွ ေနာင္ဒုကၡဟု ယူမွတ္ၿပီး လက္ခံလိုက္သည္။ ထိုဧည့္သည္ဘာသာျခားမွ ေဆးဖိုးလိုအပ္သည့္ေငြ သံုးေသာင္းအျပင္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေသာင္းထပ္ေပးလုိက္သည္။ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သူတို႕မိသားစုေလးေယာက္ကို မိမိဘာသာကို တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေသာင္းေပးၿပီးေျပာင္းခုိ္င္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ေနာင္မွာဒီလိုအျဖစ္ေတြ မျဖစ္ေစဖို႕ အားလံုး သတိျပဳဖို႕လိုပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္းလွည့္ပတ္ျခင္းကင္းေ၀းၾကပါေစ .........
ခင္မင္တရား၊ လြန္နည္းပါးေရြ႕
ေလာကလူ႕ရြာ၊ ေငြမ်က္ႏွာသည္
လူကိုမခင္၊ ေငြကိုခင္၏ ....
လူတို႕သည္ ေဆြမ်ဳိးရင္းပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေငြမရွိလွ်င္ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ခ်င္ၾက၊ မေခၚမေျပာခ်င္ၾက၊ ေရႊရွိမွမ်ဳိးေတာ္ခ်င္ၾကသည္။ ေငြရွိမွလူရာ၀င္ၾကသည္။ ေရႊေငြရွိေသာ အမ်ဳိးအိမ္ ႏွင့္ ေရႊေငြမရွိေသာ အမ်ဳိးအိမ္ ႏွစ္အိမ္ယွဥ္ၾကည့္ပါ .. ေရႊေငြရွိတဲ့အိမ္မွာ အမ်ဳိးေတြ ၀င္ခ်ီထြက္ခ်ီပါ ေကာင္းတာေလးေတြေျပာသြား ေျမွာက္ပင့္ၿပီး ဆန္ ဆီ ဆား ၾကက္သြန္ စတာေတြကို ေတာင္းရမ္းယူေဆာင္လို႕ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။မရွိတဲ့အိမ္ကေတာ့ သြားရင္ကိုယ့္ဆီကပါ ျပန္ပါမွာစိုးလို႕ မသြားၾကဘူး ..ဒါေၾကာင့္ေငြသည္ လူတိုင္းအတြက္ ရင္ေအးေစေသာေဆး အသက္ရွည္ေစေသာေဆး ျဖစ္ပါသည္။ ေငြမရွိလို႕ ဒုကၡေရာက္ၾကတဲ့သူေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးပါ ... လူသားအခ်င္းခ်င္း မိမိရွိတာေလးေတြကို ခြဲေ၀မွ်တ သံုးစြဲၾကပါ။ မိမိကေတာ့ ေကတီဗီ ေန႕တုိင္းသြား ဘီယာဆိုင္ေန႕တုိင္းေရာက္ ေလာင္းကစားေတြလုပ္ ေငြေၾကးေတြ သံုးျဖဳန္းႏိုင္ေနေပမယ့္ ေငြမရွိလို႕ပူေဆြး ေသာက ေရာက္ၿပီး မ်က္ရည္ၾကေနက်တဲ့သူေတြကို ကိုယ္ရဲ႕အေပ်ာ္ေလးေတြ ဖဲ့ေပးလုိက္ရင္ မိမိရမယ့္ အေပ်ာ္ထက္ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ အၿပံဳးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ ဘာနဲ႕မွ လဲလို႕မရပါဘူး ... သနားဖြယ္ ၊ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ၊ အံ့ၾသဖြယ္ ၊ သံေ၀ဂရဖြယ္ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ကို ေျပာျပပါ့မယ္ ...
ေျမျပန္႕သားကိုေက်ာ္ ႏွင့္ ေတာင္ေပၚသူ မရွမ္းမတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕မည္မွ်ပင္ေ၀းေစကာမူ ဖူးစာဆံုဆည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုဖူးစာကံ ဆံုဆည္းခဲ့ၾကေသာ္လည္း အေျခမလွေတာ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႕ႀကံဳရာက်ပန္းအလုပ္နဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္မယ္မယ္ရရမရွိခဲ့။ တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စား ဘ၀ျဖင့္ နဖူးကေခၽြး ေျခမက်ေအာင္ ဘ၀ကို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ စီးပြားေရးအဆင္မေျပသည့္ဒဏ္ကိုအလူးအလဲခံစားေနရၿပီး ၀င္ေငြ ထြက္ေငြမညီမွ်သည့္ၾကားက ထြက္ေငြကိုအားေပးမည့္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္က တိုးပြားလာသည္။ ညားကာစက မေျပလည္ေသာ မိသားစုသည္ သားသမီးမ်ားလာေတာ့ စား၀တ္ေနေရးပိုၿပီးေတာ့ ခက္ခဲလာသည္။ ႏွစ္ကိုယ္တူဆင္းရဲျခင္းဘ၀မွရုန္းကန္ရန္ တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္ ဆိုေသာစကားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ ေျမျပန္႕မွ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊးလာၾကၿပီး ပေလာင္တုိင္းရင္းသား ဦးေအာင္သစ္ + ေဒၚေအးမီတို႕၏ ေနအိမ္တြင္ အိမ္ဌားေနၾကပါသည္။ ဒီၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာေသာ္လည္း အလုပ္ကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မယ္မယ္ရရမရွိပါ။ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မရွိ အိမ္ဌားႏွင့္ ေနရေသာေၾကာင့္ စား၀တ္ေနေရး အျပင္ အိမ္ဌားစရိတ္ကတက္လာေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႕သာ ေန႕ေတြလေတြ ၾကာေညာင္းလာေသာ္လည္း စီးပြားေရးအဆင္ေျပသည္မရွိခဲ့၊ ကံမရွိ ဥာဏ္ရွိတုိင္းမြဲ ဆိုသကဲ့သို ဆင္းရဲတြင္း နက္ၿမဲသာျဖစ္ခဲ့သည္။စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပသည့္ၾကားက ပုထုဇဥ္လူသားတို႕၏ ဓမၼတာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာ မရွမ္းမမွာ တတိယေျမာက္ကေလးကိုယ္၀န္က ရွိလာသည္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းသည့္ၾကားက ကိုယ္၀န္ရွိလာေတာ့ အလုပ္အကိုင္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။
ကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္တည္း၏ လုပ္အား၀င္ေငြႏွင့္ မစားေလာက္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့မရွမ္းမမွာ ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႕၀မ္းစာေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိိုင္သမွ် အလုပ္လုပ္ရေတာ့သည္။ ကံဆိုးမသြားေလရာ မိုးလုိက္လို႕ရႊာေလသလား မသိပါ။ မရွမ္းမမွာ သေႏၼသားပ်က္က်ပါေတာ့သည္။ ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္း ျဖစ္ေခ်ၿပီ။ယင္းၿမိဳ႕ႀကီးမွာရွိတဲ့ ျပည္သူ႕ေဆးရုံႀကီးသို႕ပို႕လုိက္ရပါသည္။ ေဆးရုံေရာက္ေသာ္လည္း လူနာအတြက္ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါ။ လူနာလာေမးမယ့္သူလည္း မရွိ တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စားျဖစ္လို႕ ကေလးမ်ားကိုလည္း ဘာမွ်မေကၽြးႏိုင္ ကေလးတို႕သဘာ၀ ထမင္းဆာလို႕ပူဆာေနသည္ကိုလည္းဂရုမစိုက္ႏုိင္ပါ။ ေဆးရုံတို႕၏ သဘာ၀ မေပးႏုိင္ မကမ္းႏုိင္လို႕ တံခါးေစာင့္ သန္႕ရွင္းေရးအလုပ္သမားကအစ မည္သူမွ် မၾကည္ျဖဴၾက မ်က္ႏွာငယ္စြာျဖင့္ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ား၏ ေမတၱာေစတနာကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရပါတယ္။ မရွမ္းမတက္ေနတဲ့ ေဆးရုံႀကီးဟာ တုိင္းအဆင့္ေဆးရုံႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ လူမ်ဳိးစံုလွပါတယ္။ နပ္(စ္) မ တစ္ေယာက္က မရွမ္းမအတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခ သံုးေသာင္းက်မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတာင္းသည့္အခါ ကိုေက်ာ္မွာ ေငါမရွိေၾကာင္း ေျပာျပရာ နပ္(စ္)မ က ေငြမရွိဘဲ ဘာေၾကာင့္ေဆးရုံလာတက္သလဲဟု ေငါက္ငန္းပါေတာ့သည္။ ေရးထားေတာ့ ျပည္သူ႕ေဆးရုံတဲ့ ေနာက္ဆို နာမည္ေျပာင္းရမယ္ ဆရာ၀န္မ်ား ေဆးရုံလို႕။ကိုေက်ာ္ကေတာ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားကို လြန္စြာမွ အားကိုးအားထားခဲ့ပါသည္။ အခုေတာ့ သူရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ရပါၿပီ။ ကိုေက်ာ္ဘာဆက္လုပ္ရမည္နည္း။ ေငြသံုးေသာင္းသည္ ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ဘာမွသံုးမရေသာ္လည္း မရွိတဲ့သူအဖိုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွာရေပမည္။ ကိုေက်ာ္သည္ နပ္(စ္)မ မ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ ကုတင္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာခံစားေနတဲ့ ဇနီးသည္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ ယေန႕အဖို႕ဘာမွမစားရေသးေသာ ရင္ေသြးငယ္ႏွစ္ဦးရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ျဖစ့္ ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနသည္ကို အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ဧည့္သည္လူမ်ဴိးျခားတစ္ေယာက္က နပ္(စ္)မကိုေမးၿပီး အေၾကာင္းစံုသိသြားေတာ့ ကိုေက်ာ္ကိုေခၚၿပီး ေျပာသည္။ ေငြလိုရင္ သူတို႕ဘာသာေရးေက်ာင္းကေငြယူေပးမယ္။ ေနာက္ၿပီးအားလံုးအဆင္ေျပေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးဦးမည္။ ေဆးရုံကဆင္းတဲ့ေန႕ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာထဲ၀င္ရမည္ဟု၀န္ခံကတိေပးခိုင္းသည္။ကိုေက်ာ္သည္ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေစေန ဒုကၡကိုသာၾကည္မိသည္။ လက္ရွိအခဲကို ေက်ာ္လႊားလိုသည္။ သူ၀င္မည့္ဘာသာအေၾကာင္းမသိ ေနာင္သံသရာျဖစ္မွ ေနာင္ဒုကၡဟု ယူမွတ္ၿပီး လက္ခံလိုက္သည္။ ထိုဧည့္သည္ဘာသာျခားမွ ေဆးဖိုးလိုအပ္သည့္ေငြ သံုးေသာင္းအျပင္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေသာင္းထပ္ေပးလုိက္သည္။ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သူတို႕မိသားစုေလးေယာက္ကို မိမိဘာသာကို တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေသာင္းေပးၿပီးေျပာင္းခုိ္င္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ေနာင္မွာဒီလိုအျဖစ္ေတြ မျဖစ္ေစဖို႕ အားလံုး သတိျပဳဖို႕လိုပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္းလွည့္ပတ္ျခင္းကင္းေ၀းၾကပါေစ .........
No comments:
Post a Comment